Iste Deren'im...
Oglusum artik kucuk bir adam oldu.Hayatimiza gireli ne buyuk degisiklikler,mutluluklar yasatti,o yokken nasil kuru bir hayat yasadigimizi simdi daha iyi kavriyorum.Onunla cocuk olduk,buyuduk,serpildik biz de adeta.Insani daha bir olgunlastiriyormus cocuk sahibi olmak.Artik deli dolu caglarimiz geride kaldi.Bundan on yil oncesini dusunuyorum da,aklimiz bir karis havada gezerdik.O dukkan senin bu dukkan benim gezip tozar,haftasonu aklimiz eser sinemaya ordan cikip yemege derken aksam karanliginda eve donerdik. Simdi artik hayatimiz daha bir anlamli.Deren'in yemek saati,Deren'in uyku duzeni.Artik iki arkadas bir araya geldigimizde sohbetler bebekler uzerine gelisiyor.Benim 16-17 yillik lise arkadasim e artik ailemizin bir uyesi olan,kizkardesim dedigim,can dostum Ozlem'in de, oglumdan 2 ay kucuk oglusu var.Ne buyuk bir tesaduf olmustu ikimizin ayni aylarda hamile oldugumuzu ogrenmemiz.Tesaduf bu ya yine ikimizin de oglusu oldu.Birbirimizden haberimiz yokken ayni anda ayni isimleri dusunmusuz.Biz Deren Kaan koyduk, o da Kaan.Hem yasitlar hem de adas.Ustelik anneleri de lise arkadaslari.Ileride paylasacaklari coook ortak yonleri olacak ve insallah cok iyi anlasacaklar. Bebislerimizin gulen yuzleri bic solmasin...